Sloveni u arapskom svetu – Sakalibi su dovođeni kao robovi, ali i cenjeni kao veliki ratnici

Mračni srednji vek obeležila su ratna osvajanja i prelaženje sa jednog kontinenta na drugi, prilikom čega su se, u mnogim slučajevima, mešale kulture i stvarali novi narodi. Jedan od tih naroda bili su i Sakalibi - termin koji se u srednjem veku uglavnom koristio za Slovene koji su bili robovi u većinski muslimanskim zemljama, odnosno u Severnoj Africi, na Blistom istoku i, njaviše, na Iberijskom poluostrvu.

U delu Iberijskog poluostrva kojim su vladali Muslimani, odnosno Mavari (danas istoričari ovo područje zovu Al-Andaluz), postojao je običaj da se kao robovi kupuju Sloveni koje su drugi narodi porobili za vreme svojih pohoda u istočnu Evropu.

Robovi iz slovenskih zemalja dolazili su kroz nekoliko ruta. Prva je vodila preko centralne Azije, i to su bili mahom Istočni Sloveni.

Druga ruta išla je preko Balkana, i njome se trgovalo Južnim Slovenima, dok se Zapadnim slovenima trgovalo kroz centralnu i zapadnu Evropu. 

Veliki ratnici

Slično janičarima sa ovih prostora, robovi koji su kupljeni na ovaj način bili su uglavnom mladi muškarci, koji bi od malena bili učeni da usvajaju muslimansku veroispovest iobičaje, kao i da govore arapski jezik.

Kada dovoljno odrastu, Sakalibi su odlazili u vojsku, ili su bili obučavani za administrativne poslove u palatama i haremima.

Bili su poznati kao veoma dobri ratnici. Tako je, na primer, poznato da je osnivač velike dinastije Omejada, Muavija I, u Siriji tokom druge polovine 7. veka nastanio vojsku od oko 5.000 ratnika, od kojih su svi bili Sakalibi.

Takođe, u bici kod Sevastopolisa 692. godine gde su se sukobile muslimanska i vizantijska vojska, na strani Vizantije učestvovalo je 30.000 slovenskih vojnika, pod vođstvom Nebula.

Činilo se da će Vizantija pobediti, međutim, 20.000 Slovena je usred bitke prebeglo na stranu muslimanske vojske jer nisu bili zadovoljni carevanjem Justinijanom II.

Upravo ovi Sloveni, kasnije nazvani Sakalibi, napravili su prevagu u bici, donevši pobedu omejadskoj vojsci nad Vizantincima.

Druge uloge Sakaliba

Osim vojnih i administrativnih poslova, zabeleženo je da su slovenski robovi radili i druge stvari. Tako su, na primer, žene porobljene na ovaj način odlazile u hareme, a oni muškarci koji ne bi postajali vojnici, bili su evnusi koji su radili kao kućne sluge. 

Mada nisu svi Sakalibi imali tu sreću, ljudi koji su pripadali ovoj populaciji zaista su mogli da se popnu veoma visoko na društvenoj lestvici mavarskog sveta.

Nakon pada Kordopskog kalifata, neki Sakalibi su postali vladari taifa - zasebnih teritorijalnih jedinica nalik malim državama. 

Poznat je, na primer, Mudžahid al-Amiri, Sakalib čija je majka bila hrišćanka, koji je organizovao ostale Sakalibe u Deniji, na istoku današnje Španije.

On je podigao pobunu i uspostavio Denijsku taifu, koja je trajala od 1010. do 1227. godine. Još neke od taifa gde su vladali Sakalibi bile su Tortoza, Valensija i Almerija.