Deset umetnika koji su slavu stekli tek posle smrti

Većina umetnika koji odluče da se usavršavaju u sviranju nekog instrumenta, pisanju ili slikanju, čezne za priznanjem okruženja, ali mali broj ga zapravo i dobije.

Najveći broj stvaralaca nikad ne izađe iz anonimnosti, ali su neki od njih čudom sačuvani od zaborava.

Među njima je ovih deset umetnika, koji su svoju slavu stekli posthumno, na veliku sreću budućih generacija.

Vinsent Van Gog

Jedan od najcenjenijih umetnika u istoriji slikarstva, umro je u siromaštvu, prodavši samo jednu sliku za svog života. 

profimedia

Van Gog je patio od psihotičnih epizoda, a često je zapostavljao i fizičko zdravlje. Njegovo prijateljstvo sa slikarom Gogenom okončano je nakon žustre svađe u kojoj je u besu, Van Gog sam sebi odsekao deo levog uveta. Proveo je mngoo vremena u psihijatrijskim bolnicama, ali se njegova depresija nije dala ublažiti. Van Gog je 27. jula 1890. sam sebi oduzeo život pucnjem u grudi. Umro je od posledica dva dana kasnije. 

Posthumno je otkriveno više od 2.000 njegovih dela, a njegov portret doktora Pola Gašea, prodat je po ceni od 82,5 miliona dolara, što ga čini jednom od najskupljih slika u istoriji likovne umetnosti.

Franc Kafka

Nijedan izdavač nije ozbiljno shvatao rad Franca Kafke i njegova dela, koja se smatraju najuticajnijim delima egzistencijalizma, otkrivena su tek nakon njegove smrti.

profimedia

Umro je 1924. od tuberkuloze i svom prijatelju Maksu Brodu naredio je da zapali kompletan njegov književni rad. Srećom, Brod ga nije poslušao, nego je objavio njegove knjige i time svet obogatio za dela neprolazne vrednosti.

Čudesna sudbina Kafkinih rukopisa: Digitalizovana kolekcija velikog pisaca 20. veka, čija je želja bila da se spale njegova dela posle smrti

Johanes Vermer

Slikar Johanes Vermer umro je 1675. ali je priznanje za svoj talenat dobio tek u 19. veku. Slikar scena iz holandske svakodnevice 17. veku Vermer za života nikada nije dobio priznanje svog talenta. Iako jeste živeo od slikanja, van Delfta niko nije čuo za njega, a sasvim sigurno nikada nije bio bogat. Kada je umro 1675. za sobom je ostavio ženu, 11 dece i ogromne dugove.

 

 

Međutim, kada je francuski likovni kritičar Etjen Žozef Teofil Tore (koji je pisao pod pseudonimom Vilijam Burger) objavio svoj entuzijastični opis Vermerovih slika 1866. godine za Vermera je čula i šira javnost. Dok su se privatni kolekcionari i muzeji borili oko vlasništva nad njegovim malobrojnim slikama, Vermerova slava je rasla sve do njegove velike izložbe u Nacionalnoj galeriji umetnosti u Vašingtonu, gde je najveću pažnju privukla "Devojka sa bisernom minđušom". 

Stig Larson

Iako je tokom života bio poznat kao novinar, Larsonov talenat za književnost prepoznat je tek nakon njegove smrti.

profimedia

Prvi deo njegove trilogije "Milenijum" - "Muškarci koji mrze žene" - objavljen je 2005, godinu dana nakon Stigove smrti.

Ovaj intrigantni triler vrlo brzo postao je bestseler prvo u Švedskoj, a zatim i u ostatku Evrope i Sjedinjenim Američkim Državama.

Godinama su knjige trilogije "Milenijum" bile na listi najprodavanijih, naročito nakon holivudske ekranizacije. 

Emili Dikinson

Emili Dikinson bila je jedna od najplodonosnijih pesnikinja u Sjedinjenim Američkim Državama, ali je tokom života objavila samo deset pesama i jedno pismo. 

profimedia

Izdavačima se nije dopadao njen inovativni stil, koji je prkosio strogoj formi. Njene pesme često su bile bez naziva, sa krnjom rimom i neočekivanom upotrebom velikih i malih slova i interpunkcijskih znakova. Najveći deo života provela je usamljena, a kasnije, dok je brinula o bolesnoj majci, teško da je uopšte izlazila iz kuće.

Njene pesme otkrila je njena sestra Lavinija, tek nakon smrti pesnikinje 1886. a prvu zbirku objavila 1890. Pronađeno je više od 1.800 njenih dela i Dikinson je posthumno ostvarila ogroman uticaj na generacije američkih književnika i književnica.

Johan Sebastijan Bah

Čak i ljudi koji ne znaju ništa o klasičnoj muzici, znaju za ime Johana Sebastijana Baha, jednog od najčuvenijih kompozitora u istoriji muzike. Komponovao je više od hiljadu dela pre smrti 1750. godine, ali je većina njih uglavnom bila neprimećena tokom njegovog života.

Bah je uglavnom bio priznat kao talentovani orguljar i serviser tog instrumenta. Međutim, kada je kompozitor Feliks Mendelson pronašao Bahovu "Pasiju po Mateju" 1829. umetnici su počeli da otkrivaju njegovu genijalnost.

Vivijan Majer

Vivijan Majer provela je najveći deo svog života kao dadilja. Međutim, tek godinama nakon smrti ove žene, otkriven je njen neverovatni talenat za fotografiju.

profimedia

Niko nije znao da je ona svoje slobodno vreme koristila da šeta ulicama Čikaga i "lovi" živopisne komadiće svakodnevice, koje je majstorski beležila svojim fotoaparatom. 

Iza sebe je ostavila više od 100.000 negativa koji su sve do dvehiljaditih bile potpuno zaboravljene. Međutim, jedan mladić je radeći na istorijskoj knjizi o Čikagu 2007. kupio kutiju sa 30.000 negativa i fotografija Vivijan Majer, koji su pronađeni u nekom napuštenom skladištu. Od tada, njene fotografije izlagane su širom sveta i po njenom životu nastali su knjiga i film.

Henri Dardžer

Henri Dardžer gotovo ceo radni vek proveo je kao čistač u jednoj bolnici u Čikagu, a tek nakon njegove smrti, pronađen je njegov rukopis na 15.145 strana nazvan "The Story of the Vivian Girls, in What Is Known as the Realms of the Unreal" kao i 87 akvarela i 67 manjih crteža kojima je ilustrovao svoju priču.

 

 

Pored ove, Dardžer je napisao još jednu knjigu na 10.000 strana "Crazy House: Further Adventures in Chicago" kao nastavak prethodne knjige, kao i "The History of My Life" koju je prvobitno zamislio kao ličnu ispovest, ali je i u njoj brzo odlutao u maštarije.

Dardžer se sada smatra jednim od najvećih predstavnika marginalne umetnosti.

Nik Drejk

Kantautor Nik Drejk živeo je samo 26 godina i snimio tri albuma, ali je posthumno stekao svetsku slavu.

Imao je dvadeset godina i studirao na Univerzitetu Kembridž kada je potpisao ugovor sa malom britanskom muzičkom kućom Island rekords. Svoj prvi album "Five Leaves Left" objavio je 1969. a usledili su "Bryter Layter" (1970) i "Pink Moon" (1972).

Nijedan od njih u početku nije prodat u više od 5.000 primeraka, a tome je doprinelo njegovo oklevanje da nastupa uživo ili da daje intervjue za medije. Štaviše, ne postoji nijedan poznati Drejkov video snimak u odraslom dobu.

Muzičar je patio od depresije, što se često oslikavalo u njegovim pesmama. Napustio je muziku 1972. i povukao se na imanje svojih roditelja u Vorikširu. Međutim, 25. novembra 1974. umro je od predoziranja antidepresivima. Imao je samo 26 godina.

Njegova muzika privukla je pažnju šire javnosti tek na samom kraju sedamdesetih, da bi već sredinom osamdesetih mnogi veliki muzičari tog vremena, uključujući Roberta Smita iz grupe The Cure i Pitera Baka iz R.E.M, u njegovoj zaostavštini pronašli inspiraciju i uzor.

Njegova prva biografija objavljena je 1997. godine, a 1998. i dokumentarac "A Stranger Among Us".

Edgar Alan Po

Edgar Alan Po, "otac horora i misterije", proveo je najveći deo života spajajući kraj s krajem. Nakon što je otpušten iz vojske, proveo je nekoliko godina baveći se uredničkim poslom, čekajući priliku da objavi svoje radove. Međutim, Amerika je tada tek izlazila iz recesije i izdavači su oklevali da prihvate dela novih pisaca, a malo prilika koje je dobio, obično su uključivale zanemarljive honorare. Na primer, njegova najpoznatija pesma "Gavran" donela mu je samo devet dolara.

profimedia

Za života je bio poznat kao književni kritičar, zbog čega je često dolazio u sukob sa drugim piscima tog vremena. Tako se zamerio i Henriju Vodsvortu Longfelou, koji je nakon Poove smrti objavio niz neistina o svom kolegi. Međutim, njegova dela pronašao je i prevodio niko drugi do čuveni Šarl Bodler, koji ga je prvo proslavio u Evropi. Ser Artur Konan Dojl, autor serije knjiga o Šerloku Holmsu, rekao je svojevremeno: "Gde su bile detektivske priče, dok Po nije udahnuo dašak života u njih?"